Als gedurfd ondernemer, humanist en fervent Europeaan was Émile Bernheim een van die visionaire bedrijfsleiders die overtuigd was van zijn sociale verantwoordelijkheid. Zonder erfgenamen en met een diep gevoel voor het algemeen welzijn, legde Émile Bernheim de laatste hand aan de belangrijkste ideeën van zijn Stichting van Openbaar Nut in 1974, toen hij zijn testament en de statuten van de stichting opstelde. De stichting werd operationeel in 1999 na het overlijden van zijn vrouw.
Emile Bernheim werd geboren in 1886 en kreeg in het begin van de jaren 1920 de leiding over "l'Innovation", een van de eerste Belgische grootwarenhuizen, dat zijn vader had opgericht in 1897. Deze jonge ondernemer bestudeert de ontwikkelingen van de distributiesector in het buitenland en maakt van "l'Innovation" een van de meest florerende bedrijven van de Belgische economie. Hij onderscheidde zich ook al vroeg door zijn sociale visie over het bedrijf, die hij zonder aarzelen implementeerde binnen het familiebedrijf.
Emile Bernheim wil innovatie aanmoedigen, in het bijzonder op het vlak van het onderwijs in bedrijfsbeheer en richt in de jaren 1950 het Centre Emile Bernheim pour l’étude des affaires op, dat verbonden is aan de Université Libre de Bruxelles. Hij wil interdisciplinariteit aanmoedigen, wat volgens hem een belangrijk element is om de valkuilen van verzuiling en specialisatie te vermijden. Zijn centrum wordt omgedoopt tot CEBRIG (Centre Emile Bernheim de Recherche Interdisciplinaire en Gestion).
Emile Bernheim is niet enkel een succesvolle zakenman. Als voorvechter van de vrede en vurig verdediger van de Europese constructie roept hij de Prijs Emile Bernheim in het leven, die tot doel heeft origineel studiewerk over dit thema te belonen en neemt hij actief deel aan de lancering van de eerste Europese Dagen voor de Vrede. Zijn wil wordt voortgezet door de Europese Stages Bernheim, die gepassioneerde jongeren de kans geven om de werking van de Europese diplomatie van binnenuit te ontdekken.
Bezorgd om jongeren en omdat hij hen de middelen wilde geven om hun potentieel te vervullen, richtte Emile Bernheim in 1963 de Stichting VOCATIO op, naar het voorbeeld van de stichting die in Frankrijk was opgericht door Marcel Bleustein-Blanchet. Voor hem was het belangrijk dat iedereen de best mogelijke kansen op zelfontplooiing kon vinden in zijn/haar omgeving. Hij zorgt ervoor dat economische vooruitgang leidt tot een betere levenskwaliteit voor zoveel mogelijk mensen. Hij wil dat zijn stichting zich inzet voor meer solidariteit om sociale ongelijkheid te bestrijden.
Bij zijn overlijden in 1985 zijn er geen directe erfgenamen. Hij laat het aan de Bernheim Stichting over om zijn mecenaat voort te zetten:
"De goederen die men verwerft vormen in mijn ogen veeleer een lening van de samenleving aan het individu, dan een eigendom dat hem definitief en onaantastbaar toekomt. Daarom hoort bij iemands overlijden het geheel of een gedeelte van zijn goederen terug te keren naar de gemeenschap, of haar ten dienste te worden gesteld."
Emile Bernheim